Η ιστορία των ζυμαρικών

Η ιστορία των ζυμαρικών ξεκινάει από την αρχαιότητα, όταν ο Ήφαιστος, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, δημιούργησε ένα εργαλείο που έφτιαχνε "κορδόνια από ζύμη." Οι ρίζες των ζυμαρικών χάνονται στους αιώνες, αλλά αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι ετοίμαζαν πιάτα που θυμίζουν τα σημερινά μακαρόνια, ψημένα αντί για βραστά. Τα βασικά συστατικά, σιτάρι και νερό, είναι τόσο κοινά που είναι δύσκολο να αποδοθεί σε μία και μόνο καταγωγή. Ίσως το όνομα "μακαρόνια" προέρχεται από το ελληνικό "μακαρία."

Πράγματι, οι αρχαίοι Έλληνες προετοίμαζαν αποξηραμένα παρασκευάσματα από αλεύρι, τα οποία αφήναν στους τάφους των νεκρών. Στο Βυζάντιο, τα ζυμαρικά σερβίρονταν ως γλυκό με μέλι και κανέλλα. Η πρώτη αναφορά στην ύπαρξη ζυμαρικών χρονολογείται στην αρχαία Ελλάδα, περίπου 1000 π.Χ., με τη λέξη "λάγανον" να περιγράφει μία φαρδιά ζύμη από νερό και αλεύρι. Η ζύμη αυτή μεταφέρθηκε στην Ιταλία από τους πρώτους Έλληνες έποικους γύρω στον 8ο αιώνα π.Χ., με το όνομα "laganum."

Η Σικελία, καταληφθείσα από τους Σαρακηνούς τον 9ο αιώνα, φέρνει τις διατροφικές της συνήθειες, συμπεριλαμβανομένων και των ζυμαρικών, στην Ιταλία. Στον 12ο αιώνα, αναφέρεται παραγωγή σπαγγέτι στο Παλέρμο με το όνομα "itria." Η παραγωγή ζυμαρικών αρχίζει να αυτοματοποιείται τον 19ο αιώνα, και το 18ο αιώνα βλέπει τη μεγάλη άνθησή τους.

Με την εισαγωγή της ντομάτας γύρω στο 1800, εμφανίζονται οι πρώτες σάλτσες ντομάτας για μακαρόνια. Οι πρώτες αυτόματες διαδικασίες παραγωγής ξεκινούν τον 19ο αιώνα, ενώ σήμερα τα ζυμαρικά αποτελούν βασικό διατροφικό προϊόν παγκοσμίως.